Jakie zagrożenia niesie ze sobą nadczynność tarczycy?

Nadczynność tarczycy może przebiegać różnie. Niektórzy pacjenci nie odczuwają zbyt uciążliwych objawów tej choroby, u innych z kolei może nawet dojść do stanu zagrożenia życia. Dzieje się tak głównie z powodu pewnych powikłań, do których może doprowadzić nieleczona nadczynność tarczycy. Najbardziej poważnym powikłaniem tej choroby może być tak zwany przełom tarczycowy. Stan ten charakteryzuje się zaburzeniami świadomości, zwiększoną temperaturą ciała oraz niewydolnością serca. Do przełomu tarczycowego dochodzi zazwyczaj w wyniku zakażenia, bądź wystąpienia innej, poważnej choroby, na przykład udaru mózgu. Zespół ten może wywołać ponadto poród, bądź wykonany wcześniej zabieg chirurgiczny.

Do objawów sygnalizujących przełom tarczycowy można zaliczyć między innymi: obniżenie masy ciała, bezsenność, gorączkę, wymioty, a także drżenie mięśni. Przełom tarczycowy jest bardzo poważnym stanem, zagrażającym życiu pacjenta. Konieczne jest wdrożenie natychmiastowego leczenia, którego zadaniem jest przede wszystkim wyeliminowanie choroby, będącej przyczyną przełomu tarczycowego. Ważne jest także złagodzenie towarzyszących temu stanowi objawów.

Innym skutkiem nieleczonej nadczynności tarczycy mogą być schorzenia związane z układem sercowo-naczyniowym. Dotyczy to między innymi choroby wieńcowej oraz niewydolności serca. Charakterystycznymi objawami są wówczas: duszności, zmęczenie, osłabienie, nudności, wymioty, czy bóle w nadbrzuszu. Zwiększone wydzielanie hormonów tarczycy prowadzi również do przyspieszenia czynności serca. Niekiedy skutkiem tego jest zaburzenie jego rytmu. Charakterystycznymi objawami arytmii są: omdlenia, osłabienie, duszności, a także bóle za mostkiem. U niektórych pacjentów z nadczynnością tarczycy występuje również migotanie przedsionków. Choroby serca związane z nadczynnością tarczycy mogą prowadzić do stanu zagrażającemu życiu pacjenta. Wymagają one zatem natychmiastowego leczenia.

Zwiększone wydzielanie hormonów tarczycy wiąże się także z nasilonym rozkładem kości. W wyniku długotrwałej i nieleczonej nadczynności tarczycy może dojść do osteoporozy oraz osteopenii. W wielu przypadkach nie pojawiają się jednak żadne, charakterystyczne i sygnalizujące objawy. Dopiero po pewnym czasie pojawiają się typowe bóle kostne. Zwiększa się także podatność na złamania kości. Nawet niewielki upadek może doprowadzić do poważnego złamania.

Nadczynność tarczycy jest bardzo niebezpieczna podczas ciąży. W znacznym stopniu może ona wpłynąć na jej przebieg. Największe ryzyko występuje wówczas, kiedy choroba ta nie została zdiagnozowana i nie podjęto jej leczenia. W takiej sytuacji może dojść do niedonoszenia ciąży, poronienia, obniżonej masy ciała dziecka, obumarcia płodu jeszcze w łonie matki, a także innych schorzeń występujących u dziecka. W ciąży znacznie trudniej jest wykryć nadczynność tarczycy. Dla postawienia prawidłowej diagnozy, konieczne jest zbadanie poziomu hormonów tarczycowych. W ciąży trudniej jest także leczyć tę chorobę, głównie z uwagi na możliwość uszkodzenia płodu przy zastosowaniu niebezpiecznych leków.