Przełom tarczycowy

Przełom tarczycowy, nazywany również „burzą tyreotoksyczną”, bądź przełomem tyreotoksycznym, to stan, w którym dochodzi do zagrażającego życiu gwałtownego nasilenia się objawów nadczynności tarczycy. Stan ten rozwija się przy udziale dodatkowych czynników, takich jak: operacja tarczycy, zakażenie wirusowe, bądź bakteryjne, czy przerwanie leczenia tyreostatykami. Choroba ta charakteryzuje się nagłym wzrostem metabolizmu, typowego zresztą w przypadku nadczynności tarczycy. Wzrost metabolizmu spowodowany jest działaniem uwolnienia nadmiaru hormonów tarczycy.

Przyczyny przełomu tarczycowego

Jedną z głównych przyczyn przełomu tarczycowego jest odstawienie leków hamujących produkcję hormonów tarczycy, a więc tak zwanych tyreostatyków, w przypadku osób cierpiących na nadczynność tarczycy. Inną przyczyną może być także niewłaściwe przygotowanie pacjenta do zabiegu usunięcia tarczycy. Czynnikami wywołującymi stan przełomu tarczycowego są także: podaż preparatów jodowych, infekcja, zawał serca, kwasica ketonowa, poród, udar, hipoglikemia, udar, niewydolność serca oraz zatorowość płucna.

Objawy przełomu tarczycowego

Objawy przełomu tarczycowego dotyczą różnych reakcji organizmu na produkcję w nadmiarze hormonów tarczycy. Wyróżnia się zatem objawy prodromalne, do których zaliczyć można przede wszystkim pobudzenie, bezsenność, gorączkę, spadek masy ciała, nudności, wymioty, a także nasilenie drżenia mięśniowego. Pełnoobjawowy przełom tarczycowy charakteryzuje się gorączką, silnym pobudzeniem, bólami brzucha, biegunką oraz znaczną tachykardią. Mogą pojawić się również objawy odwodnienia.

Leczenie przełomu tarczycowego

W przypadku wystąpienia przełomu tarczycowego, konieczna jest natychmiastowa pomoc lekarska, najlepiej w klinice endokrynologicznej. Leczenie przełomu tarczycowego jest intensywne. Polega ono przede wszystkim na opanowaniu nadczynności tarczycy oraz współistniejących schorzeń. Poza tym, dąży do wyrównania zaburzeń metabolicznych oraz niewydolności zarządów. W ramach intensywnego leczenia przełomu tarczycowego, podaje się leki przeciwtarczycowe w formie dożylnej. Są to leki obniżające stężenie hormonów tarczycy, beta-blokery, antybiotyki, hydrokortyzon, a także leki sedatywne, bądź przeciwdrgawkowe. Ponadto stosuje się podawanie tlenu, obniżanie temperatury ciała, czy wyrównywanie zaburzeń wodno-elektrolitowych. W przypadku wysokiej gorączki stosuje się zimne okłady oraz podaje się leki przeciwgorączkowe, głównie paracetamol. Konieczna jest także profilaktyka przeciwzakrzepowa. Pacjenci wymagają stałej kontroli medycznej, gdyż w przypadku przełomu tarczycowego ryzyko zgonu wynosi od 30% do nawet 50%. Pacjenci podczas leczenia przebywają na sali intensywnej opieki medycznej. Rokowanie zależne jest oczywiście od właściwego rozpoznania choroby, a także od prawidłowo podjętego leczenia. Bardzo ważne jest niedoprowadzenie do rozwoju przełomu tarczycowego u osób cierpiących na nadczynność tarczycy. Jest to możliwe dzięki wczesnemu rozpoznawaniu oraz umiejętnie przeprowadzonej terapii tego schorzenia.